Η άγνωστη, άγρια Αττική αποκαλύπτει τα μυστικά της …

Εντυπωσιακοί υδροβιότοποι και δάση με λύκους και ελάφια λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα τσιμέντα της Αθήνας. Οι περιοχές «Natura 2000» μας υπενθυμίζουν πόσο ρισκάρουμε κάθε φορά που δεν παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις ενάντια στην κλιματική κρίση

Μια αλεπού, ένα από τα πιο κοινά σαρκοφάγα είδη στον πλανήτη, με φόντο τη φωτισμένη νυχτερινή Αθήνα. (Φωτογραφία: Βασίλης Δρακόπουλος / wwf)

Ένα τεράστιο κόκκινο ελάφι σηκώνει το κεφάλι του προς τον ουρανό καθώς ξημερώνει. Έχει αντιληφθεί κάποιον κίνδυνο στον αέρα. Ρουθουνίζει μία, δύο, τρεις φορές∙ μέσα στο κρύο πρωινό, η ανάσα του σχηματίζεται ζεστή. Όχι, δεν πρόκειται για σκηνή ντοκιμαντέρ γυρισμένου στη Βόρεια Αμερική για λογαριασμό τηλεοπτικού δικτύου των ΗΠΑ. Αντίθετα, είναι μια εικόνα που επαναλαμβάνεται καθημερινά δίπλα μας, μόλις μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στο δάσος της Πάρνηθας. Τα κόκκινα ελάφια ζουν σε ικανοποιητικούς πια αριθμούς, αποτελώντας σήμα κατατεθέν του βουνού, με τις περιοχές Natura 2000 (ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο ζωνών προστασίας της φύσης) να έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πρόσφατη αναγέννηση της πανίδας γύρω από την Αθήνα … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08.05.2024 • 20:33).

Δεν είναι η καλλίτερη παρουσίαση των θέλγητρων της Αττικής, αλλά ίσως προκαλέσει τους αναγνώστες να θελήσουν να μαθουν περισσότερα για αυτήν και ιδίως για την περιφρονημένη, αλλά εμφανιζομένη πλέον ως πολύφερνη νύφη Ανατολική Αττική. Εκεί που όλοι θέλουν να έχουν οικοδομήσιμο οικόπεδο και να μετατρέψουν όλες τις αδόμητες εκτάσεις σε αστικές περιοχές. Με μόνο φυσικά στόχο να γίνουν πλούσιοι σε μια νύχτα, με μια νυχτερινή τροπολογία στη Βουλή και μια υπογραφή κάποιου εξαφανισμένου υπουργού ή υφυπουργού, που θα τον ονομάζαμε καλή του ώρα, στελθ (όπως τα αόρατα στα ραντάρ εξελιγμένα πολεμικά αεροπλάνα τελευταίας γενιάς).

Οι ενδείξεις πολλές ότι έχει αρχίσει να αποδίδει το πράγμα. Όλοι πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, όσοι τουλάχιστον από εμάς πιστεύουν στην αξία και τη διατήρηση του Περιβάλλοντος, των οικοσυστημάτων , του Πολιτισμού και των αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης.

Και όλα αυτά πριν η κλιματική κρίση μας υποχρεώσει όλους να γίνουμε πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα και να μη ξέρουμε που να πάμε και που να σταθούμε.