Σαν να έχουμε
κυριευθεί από μια ακατανίκητη επιθυμία θανάτου, επεμβαίνοντας βίαια στις
φυσικές αναπαραγωγικές διαδικασίες
– Η καταστροφή της σχέσης μας με τη φύση. Εντρομος άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει, σε έναν απολογισμό για τις καταστροφές της Θεσσαλίας και αναφερόμενος στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εχθρό. Είπε τη φύση εχθρό, εκφράζοντας την κοινή άποψη βέβαια, ενώ η φύση αμύνεται. Είμαστε άπληστοι, δεν σταματάμε να την εκμεταλλευόμαστε, την ξεσχίζουμε, την κάνουμε κομμάτια, ενώ είναι η άλλη μας υπόσταση, το άλλο μας κομμάτι, κοινωνία και φύση δεν πάνε χωριστά. Και δεν διορθώνουμε τίποτα με αντιπλημμυρικά έργα, αυτά είναι μπαλώματα. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα στη φύση, ότι είμαστε μαζί, ότι δεν μας είναι κάτι ξένο, αύριο θα γίνουν τα ίδια και χειρότερα και μια βαβυλώνια αιχμαλωσία, το τελικό κακό θα περιμένει πάντα μπροστά μας.
Δράμα. Έγκλημα και η τιμωρία συνήθως πολύ αργότερα και επί άλλων, που δεν έχουν ίσως ευθύνη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου